บทที่ 37 หน้าด้านหน้าทน

“คุณแม่คะ พอเถอะค่ะ ไล่เขาออกไปเถอะ หนูไม่อยากเห็นหน้าเขาอีกแล้ว!” ศุภมณีพูดทั้งน้ำตานองหน้าด้วยความเศร้าสร้อย

จันทร์จรีโอบกอดลูกสาวที่บอบบางของตนด้วยความเจ็บปวดใจ พลางปลอบโยนเบาๆ ว่า “มณี ไม่ต้องห่วงนะลูก เรื่องรูปบนอินเทอร์เน็ตพ่อกับแม่จะจัดการให้เอง ลูกกลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อนนะ”

“ค่ะ”

“มณี!”

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ